Landmeten is het opmeten van percelen, objecten of andere oppervlakken met de modernste apparatuur, waaronder de tachymeter – de kenmerkende driepoot – of GPS. Maar het is meer dan meten alleen: de landmeetkundige verwerkt de data tot geo-informatie. Als onderdeel van geodesie is de landmeetkunde het beschrijven van de topografie.
Het opmeten of inmeten doe je met allebei: òf alleen de tachymeter òf alleen GPS. Dit is afhankelijk van de situatie. Met deze apparaten bepalen we de onderlinge positie van punten van het aardoppervlak met een zo groot mogelijke precisie.
De landmeter meet afstanden in posities en hoogten (x, y, z), en bepaalt zo coördinaten. Hierbij is goed gereedschap het halve werk:
– een tachymeter waarmee de landmeter de horizontale richting, de verticale hoek en de (schuine) afstand bepaalt
– een waterpasinstrument in combinatie met een baak voor de hoogteligging van punten
– GPS (Global Positioning System) voor plaatsbepaling / bepaling coördinaten
– 3D-laserscanapparatuur om ruimtelijke punten te bepalen
– een laptop, tegenwoordig onmisbaar voor een landmeter
Wat doet een landmeter?
De landmeter brengt gebieden, (bouw)terreinen en percelen et cetera in kaart, oftewel inmeten van data. Vervolgens beschrijft de landmeter de ingewonnen data en verwerkt het tot geo-informatie.
Het in kaart brengen noemen we ook wel een situatiemeting. Als je de resultaten vergelijkt met een eerdere meting, dan spreek je over een mutatiemeting. Bij een deformatiemeting controleren we of een kunstwerk – meer dan bouwkundig is toegestaan – vervormt. Bij een revisiemeting laat je de wijzigingen zien ten opzichte van de oorspronkelijke tekening.
